Roemrijk verleden
H.V.V. Hengelo is een club ontstaan uit twee verenigingen, namelijk de Voetbalclub Twenthe en de Hengelose Voetbal Club (H.V.C.).
In december 1908 besloten beide clubs te gaan praten over een fusie. Op 22 december werd een ledenvergadering belegd met beide clubs. Op deze vergadering werd de basis gelegd voor het oprichten van de Hengelose Voetbal Vereniging Hengelo (H.V.V. Hengelo), met de kleuren blauw en wit. Als oprichtingsdatum werd gekozen voor 1 januari 1909. De thuiswedstrijden zouden worden gespeeld aan de Deldenerstraat, waar een kleine kleedgelegenheid werd gebouwd. Het voetballen kon beginnen.
In het seizoen 1909/1910 begon H.V.V. Hengelo in de 2e klasse B van de K.N.V.B. en werd H.V.V. Hengelo direct kampioen op doelsaldo.
Vanaf het seizoen 1924/1925 speelde H.V.V. Hengelo voor het eerst op het terrein waar we ons nu nog bevinden, De Waarbeek. De familie Denneboom uit Enschede was bereid een gedeelte van de buitenplaats van De Waarbeek te verhuren. Het betrof een flink terrein met een boerderij, tennisvelden en een theehuisje met een koepel. Deze koepel is verantwoordelijk voor de naam van ons huidige clubhuis, De Koepel. De eerste jaren voetbalde H.V.V. Hengelo afwisselend in de 1e en de 2e klasse.
In het seizoen 1936/1937 kwam het 1e elftal weer uit in de 2e klasse. Op één gelijkspel na werden alle wedstrijden gewonnen, door het team dat het jaar ervoor op een haar na promotie had gemist. Er moesten promotiewedstrijden worden gespeeld tegen Enschedese Boys en Quick Nijmegen. Het begon goed maar de laatste wedstrijd tegen Quick werd verloren waardoor er een beslissingswedstrijd gespeeld moest worden op het terrein van Robur et Velocitas in Apeldoorn. Duizenden supporters uit Nijmegen en Hengelo kwamen op de wedstrijd af. Er reden zelfs extra treinen en een enkeling maakte de tocht zelfs per fiets. Het zou een legendarische wedstrijd worden waarin Quick met een 2-0 voorsprong ging rusten. Toen het einde van de wedstrijd steeds dichterbij kwam en de stand maar 2-0 bleef geloofden weinig mensen nog in een overwinning van H.V.V. Hengelo. Echter, in het laatste kwartier scoorde H.V.V. Hengelo vier keer waardoor promotie naar de 1e klasse een feit was.
In het seizoen 1954/1955 werd het betaalde voetbal ingevoerd. Ook H.V.V. Hengelo kwam hiervoor in aanmerking en zodoende werd er een commissie opgericht om de haalbaarheid te onderzoeken. Deze commissie bestond uit voor- en tegenstanders. Uiteindelijk vond een meerderheid van de leden dat H.V.V. Hengelo tot de profs moest toetreden, maar na onderzoek bleek dat er niet aan de voorwaarden voldaan kon worden. Ook een fusie met Tubantia kwam er niet van en zo bleef H.V.V. Hengelo bij de amateurs. H.V.V. Hengelo werd in het seizoen 1954/1955 2e in de competitie waardoor het promoveerde naar de 1e klasse. Het jaar erop werd H.V.V. Hengelo direct kampioen in de 1e klasse B. Hierop volgden wedstrijden met de andere kampioenen, namelijk RFC Rotterdam en Vlissingen. H.V.V. Hengelo en RFC eindigden beiden op 5 punten waardoor er een beslissingswedstrijd moest komen.
Deze wedstrijd werd gespeeld op 22 juli 1956 op de velden van Quick Nijmegen. 7.000 toeschouwers zagen een oppermachtig H.V.V. Hengelo al snel uitlopen naar een 3-0 voorsprong door een hattrick van Adri Smit. Dit was ook de ruststand. Tijdens de rust spoorde trainer Jo Vaneker zijn mannen aan snel nog een keer te scoren. Daarmee zou de titel veilig zijn. En dit gebeurde ook door een doelpunt van Joop Ensing. RFC wist nog terug te komen tot 4-3, maar verder kwam het niet. Hiermee behaalde H.V.V. Hengelo het allereerste landskampioenschap van de amateurs na de intreding van het betaalde voetbal.
In het seizoen 1974/1975 deed de A-jeugd van H.V.V. Hengelo van zich spreken. In het seizoen 1974/1975 werden zij kampioen van de Hoofdklasse B waardoor promotie volgde naar de Hoofdklasse A, het hoogst haalbare voor jeugdteams. Omdat de meeste spelers van het kampioensteam naar de senioren moesten werd de competitie begonnen met veel 1e-jaars A-spelers. De verwachtingen waren daardoor niet hoog. Tegenstanders waren namelijk onder andere NEC, PEC Zwolle, Go Ahead Eagles, Heracles en De Graafschap. De eerste wedstrijd werd echter meteen met 0-6 gewonnen in Doetinchem op bezoek bij De Graafschap. Ook de wedstrijden die volgden bleven ze fris en onbevangen spelen waardoor ze tot op het eind meededen om het kampioenschap. De competitie werd uiteindelijk afgesloten op een prachtige 2e plaats achter kampioen NEC.
Met het 1e elftal ging het echter minder in die tijd en na 18 jaar in de 1e klasse te hebben gevoetbald volgde er in het seizoen 1981/1982 degradatie naar de 2e klasse.
In het seizoen 1989/1990 degradeerde het 1e elftal naar de 3e klasse en in het seizoen 1994/1995 zelfs naar de 4e klasse. Het werd zelfs nog erger want vijf jaar later (’99-’00) volgde degradatie naar de 5e klasse, twee jaar later gevolgd door een degradatie naar de 6e klasse. De kelder van het amateurvoetbal was natuurlijk niet de plek waar het roemruchte H.V.V. Hengelo thuishoorde.
Gelukkig werd H.V.V. Hengelo het jaar erop meteen kampioen. Twee jaar later keerde H.V.V. Hengelo terug naar de 4e klasse. Een aantal jaren later volgde er zelfs weer promotie naar de 3e klasse waaruit het helaas drie jaar geleden weer degradeerde. Echter, door het behaalde kampioenschap vorig seizoen komt het eerste elftal dit seizoen weer uit in de 3e klasse.
